Een nieuw jaar, nieuwe ronde, nieuwe kansen. De eerste maand van het jaar begint op het strand en eindigt in Buenos Aires. Met Jorges familie en vrienden van mij rennen we van de ene highlight naar de andere. Bijpraten, uiteten en het toeristenrondje nog een keer. Het is een fijn om alle tijd voor iedereen te hebben, maar de reden voor die tijd is zuur. Waarom? Dat lees je in deze throwback januari.

Zandkastelen, dineren en een vuurwerkloos nieuwjaar

Eind december kwam Jorge zijn familie vanuit Colombia naar Argentinië. Hij had bijna iedereen al een jaar niet gezien, dus het werd een goed weerzien! Dit keer niet in Buenos Aires, maar in Carilo, de sjiekere badplaats van Argentinië! Deze bestemming is een prachtig bosgebied met huizen en hotels (zoek jouw favoriet hier) gebouwd in het zand.

Binnen in paar minuten stonden we met zeven man sterk op het strand. Het nichtje van Jorge was mijn excuus om samen een zandkasteel te bouwen. We sprongen als gekken door het (koude) water en ik veranderde langzaam in een kreeft (de zon achter de wolken werd onderschat). Na een heerlijk dagje strand was het tijd om ’s avonds het nieuwe jaar in te luiden. Gehuld in onze mooiste kleren gingen we richting de feestlocatie. Er stonden grote ronde tafels, waar voornamelijk Argentijnse families hadden plaatsgenomen. Over het algemeen wordt het met familie gevierd in Zuid-Amerika en dus zie je de kleinste van de club samen met opa en oma samen smullen van het eten. Heel veel eten, tot het 12 uur is. Het heeft wel wat, maar doe mij maar hapjes, drankjes en goede muziek met vrienden.

Het startsein voor het voorgerecht werd gegeven en ondertussen werd de wijn rijkelijk aangevuld. Nog even en de wijzers van de klok stonden op 12 uur. De te-foute volkszanger die was ingehuurd telde. De Champagne glazen klonken, FELIZ AÑO NUEVO werd geroepen, een paar dansjes gedaan, en dat was het dan. Geen knal in de lucht, geen kleurrijk spektakel te zien. Het blijft toch een beetje gek om nieuwjaar zonder vuurwerk te vieren. Er mist echt iets! Gelukkig, zag ik later die nacht nog een verdwaalde pijl toen ik samen met Jorge onze voeten in het zand zette! Op naar een mooi nieuw avontuurlijk jaar samen!

Oude highlights en nieuwe hotspots in Buenos Aires

We genoten de eerste dagen van januari nog aan het strand voordat we weer terug gingen naar Buenos Aires. Met z’n allen deden we de toeristen route met alle highlights van de stad. Ook gingen we een dagje naar Tigre. Een gezellig dorp waar je op de boot kunt stappen en de delta’s in kunt varen. Zeker een dagtripje waard als je in Buenos Aires bent! Jorge en ik gaan er wel vaker heen om even aan de drukte van de stad te ontsnappen.

We ontdekten ook een nieuwe hotspot via de Instagram ‘Pick up the fork’ (goede tip voor restaurants in Buenos Aires); Niño Gordo (het dikke kindje) is dé nieuwe plek voor Aziatische eten. Een klein restaurant met fantastische Aziatische details, van kinderijs bekers als cocktail glazen tot aquariums met kitsch nepvissen. Het was leuk om deze dingen samen met de familie van Jorge te ontdekken en hun al het moois van de stad te laten zien. Natuurlijk ging niet alles zoals ik het gewend ben van mijn familie en dan komt er ook nog eens een andere cultuur bij kijken. Soms snapte ik bepaalde grappen of gewoontes niet, maar ach, dat zijn ook de charmes van een relatie met iemand van een andere cultuur. Het was een leuke week en fijn om op die manier ook een deel van Jorge te leren kennen.

Oude vriendschappen roesten ook niet

Familie van Jorge de deur uit, nieuwe lichting alweer op de stoep. Zo kwam Ann (Duits vriendinnetje) langs in Buenos Aires tijdens haar doorreis door Zuid-Amerika. Ann en ik kennen elkaar van de toerisme studie aan de NHTV en we hebben samen gereisd in het noorden van Chili na onze stages. We hadden elkaar alweer 3 jaar niet gezien en weinig gesproken, maar wat was het weer als vanouds.

Lekker door de kleurrijke wijk La Boca slenteren, empanada’s eten en alle gezamenlijke vrienden de revue laten passeren. Woont hij niet nu in Thailand? Heeft zij niet een baby’tje in Australië? En is hij nou net getrouwd met zijn Chinese vriendinnetje? Iedereen van onze opleiding had het reisvirus goed te pakken, dat bleek niet alleen door alle reizen die iedereen maakte, maar nu ook uit de landen waar iedereen gestrand is. Zodra Ann hier de deur uitging appte de volgende; Erwin, die zijn Patagonië reis eindigde in Buenos Aires vond het leuk om een hapje te eten. Ik was vorig jaar reisbegeleiding van zijn Peru groepsreis en dus werden een hoop oude herinneringen opgehaald. En Erwin bleek niet het laatste bezoekje deze maand.

15 maanden later en niks veranderd

Yehesss! Zoals ik in de throwback van December al zei keek ik heel erg uit naar de komst van Anne, een goede vriendin uit Nederland! Na elkaar 15 maanden niet gezien te hebben werd dat hoog tijd! Olivia, een gezamenlijk vriendinnetje, had al laten weten dat ze langs zou komen in Buenos Aires tijdens haar reis door Zuid-Amerika en Anne kon mooi aanhaken! Het was januari, dus eindelijk was het zover, ik kon hen ophalen van het vliegveld. Heel gek om daar bij arrivals te staan, in plaats van op Schiphol. Even weer een moment dat je je realiseert dat dit nu echt je thuis is.

Anne vloog op me af, een bijzonder weerzien. De dagen die volgden werd ook met hen het toeristenrondje gedaan en nam ik Anne nog mee op pad in mijn leven toen ze terug kwam van haar Patagonië avontuur. Een van mijn favoriete dagen was het uiteten bij Las Cabras, een goed typisch Argentijns grill restaurant. Samen met een aantal vrienden gingen we op z’n Argentijns pas om 11 uur naar het restaurant, smulden van heerlijke Ojo de bife, bespraken ‘wie de mol’ zou kunnen zijn en genoten van het warme weer tot het restaurant ging sluiten. Ons teken om naar de traditionele tango bar ‘La Cathedral’ te gaan. Het is een bijzondere locatie, een soort oud theater op een graanzolder, waar ik 6 jaar geleden een tango lesje heb gevolgd. Helaas is weinig blijven hangen, maar met Jorge probeerde ik stuntelend wat pasjes. Dat terwijl Anne ook genoot van het Argentijnse leven! Het is fijn als bezoek het ook naar hun zin heeft! Je wil tenslotte het beste van de plek waar je woont laten zien.

Door de zure appel heen bijten

Ik had enorm veel tijd voor alle bezoekjes en dat was super, maar de reden is minder leuk. Sinds een tijdje weet ik nu dat de start-up waarvoor ik werkte en zo blij mee was (lees: throwback Augustus) het helaas niet gered heeft. Soms veranderen er dingen waar je weinig invloed op hebt, maar het bedrijf wel moet stoppen. Dus doei leuke baan, doei fijne collega’s, doei rust in m’n hoofd. Nu weer hard op zoek naar een nieuwe baan. Iets dat niet makkelijk blijkt te zijn in de Argentijnse zomervakantie. Naast Argentinië zoek ik ook naar remote werk in marketing en/of toerisme in Nederland. Alle suggesties zijn dus welkom!

Ik verveel me nog niet, maar het thuiszitten ben ik soms wel zat! Alle veranderingen van het afgelopen half jaar blijken nu na een half jaar toch ook wel pittiger te zijn geweest dan gedacht: verhuizen van Colombia naar Argentinië, eerst met een baan en dan blijkt toch zonder baan, m’n weg in Buenos Aires vinden, weer nieuwe vrienden maken, het opnieuw zoeken naar een baan, een nieuwe baan gevonden die na een half jaar weer stopt. De veranderingen ondergaan gingen me vrij goed af, maar nu wordt er even op de rem getrapt. Ik kijk uit naar de dagen met wat minder onrust. Die gaan komen, liever vandaag dan morgen, maar komen zullen ze!

Nu zonnebril op, deze throwback januari uploaden, sollicitatiebrief versturen en tegelijkertijd een bruine kop krijgen! (I know, het kan altijd erger ;))

Veel liefs uit Buenos Aires

Felice