Tailorshops, ze zijn niet te missen in Hoi An! Veel backpackers zien Hoi dan ook als de uitgelezen kans om op maat gemaakte kleding te scoren! Geregeld gaat er een telefoontje naar huis “pap, kun je me nog wat extra geld sturen, ik wil een op maat gemaakt pak kopen”. “Dat kun je ook thuis”. “Nee pap, hier is het echt goedkoop”. En zo loopt de een na de andere backpacker de tailorshop uit met een op maat gemaakte gala jurk, maatpak, jumpsuit of korte broek.

Anh, werkzaam in een van de tailorshops in Hoi An ziet ze komen en gaan. 15 jaar geleden opende ze haar winkel. In die tijd kochten alleen de Vietnamezen hun kleding in de tailorshops. Dit is nu wel anders. Meer toeristen kwamen en steeds meer tailorshops openden. De concurrentie is moordend. Niet alleen omdat er nu zoveel winkels zijn, maar ook omdat de toeristen meer kennis hebben waar ze heen moeten.

De kleding wordt voornamelijk verkocht aan Australiërs en Amerikanen. Zij houden van de op maat gemaakte kleding en hebben het geld om flink in te slaan. Gemiddeld kopen vijf bezoekers per dag kleding, al is dat in de zomermaanden wel anders. De internationale toeristen zijn schaars en voornamelijk Vietnamezen vieren vakantie in eigen land. Alleen zij kopen niet meer zoveel op maat gemaakte kleding als vroeger. Anh werkt hard voor haar geld; 7 dagen per week van 8 uur ’s ochtends tot 9 uur ’s avonds maakt ze de perfecte kledingstukken voor alle toeristen. En dat voor 3 million Dong per maand, wat niet meer is dan €120,-.

Het geld is hard nodig! Anh moet niet alleen zichzelf kunnen onderhouden, maar ook haar hele familie. Ze is moeder van twee kinderen van 2 en 4 jaar oud. Het eerste kind werd geboren toen zij en haar man nog niet getrouwd waren, iets wat niet makkelijk geaccepteerd wordt in Vietnam. Gelukkig is dat goedgekomen en past Anh’s moeder nu op de kinderen als ze niet naar school gaan. Anh zelf die brengt samen met haar man, die schilder is, geld in het laatje. Zo kunnen de kinderen tenminste naar school. Anders dan in Nederland, betaald de regering niets tot bijna niets voor het onderwijs van de kinderen. Daarom werkt ze door, met enkel 1 week vakantie per jaar en 2 vrije dagen per maand. Voor enkel een simpele droom: Een goed leven voor haar kinderen door middel van educatie. Zodat ze kunnen worden wat ze willen worden.