In juli 2012 landde ik met het vliegtuig in de Atacama dessert in Chili. Op het moment dat ik uitstapte stonden er drie karretjes vol met gekleurde koffers, tassen en backpacks te wachten in de brandende zon tussen het oplaaiend zand van de woestijn om het vliegtuig ingeladen te worden. Ik vroeg me af van wie al die koffers waren en waar die mensen heen zouden vliegen. Waar zou die bagage überhaupt al allemaal zijn geweest? Wordt dit de eerste reis  van die ene rugzak of is hij al gewend aan verschillende landen, weersomstandigheden en vervoersmiddelen waar hij op, in of naast gegooid wordt? En wie is zijn eigenaar? Een zakenman, een gezin op weg naar familie of een backpacker, zoals ik? Vragen die opspeelden en die onbeantwoord bleven, maar die een inspiratiebron vormen voor deze blog. Al die rugzakken daar op de bagagekar in de Atacama woestijn hadden elk hun eigen verhaal, hun eigen ervaring en hun eigen reizen. Helaas, bleven de rugzakken dicht. Maar voor jullie maken ik graag mijn rugzak open.