Mijn vader droomt al jaren van Tibet en heeft dus al heel wat Tibetaanse vlaggetjes ’s nachts voor zijn ogen zien wapperen. Op het moment dat ik naar Nepal ging wist ik gelijk dat ik me geen zorgen hoefde te maken over het souvenir voor mijn vader. Gebedsvlaggetjes in alle kleuren, want ook die zijn er in Nepal in overvloed. Dat hij er ooit al een stuk of 3 heeft  gekregen op de vakantiebeurs deed er niet toe. Deze waren speciaal, want deze zouden uit Nepal komen. Goed idee! Totdat ik op Schiphol stond. “Geen vlaggetjes uit een of ander toeristen kraampje meenemen hè? Die zijn nep!” Betrapt, daar vloog mijn idee samen met een vliegtuig naar de andere kant van de wereldbol! “Neem er alleen mee als je ze op een bijzondere manier krijgt”. “Ja, doei pap!”

Daar loop ik dan, door Kathmandu, de chaotische toeterende hoofdstad van Nepal. Sjokkend met een tas vol souvenirs. Het grote avontuur is alweer bijna voorbij. Nog een laatste toeristen stop wordt gemaakt bij de Swambajadth stupa. Machtig mooi, daar bovenop die berg, goud, glinsterend uitkijkend op die enorme stad in de vallei van het Himalaya gebergte. Ik loop om de stupa heen. Met de klok mee, want anders gaat het mis. Geen idee wat, maar ik vertrouw de monniken, Nepalezen en toeristenboekjes op hun woord. En daar is het dan: een wit gebedsvlaggetje dwarrelt door de lucht! Ik ren, ik vlieg, ik spring en ik grijp! Een best film scène is er niks bij! Daar sta ik dan met een wit vlaggetje in mijn handen, net afgescheurd van een van de vele gekleurde vlaggetjes lijnen die de zo mooi de Swayambhunath stupa versieren! Gelukkig, als een kind zo blij met een snoepje! Dit is het! Dit is HET souvenir!

Mijn toenmalige vriend kan zijn lachen niet inhouden en staat ondertussen al naast een Nepalees die ook mijn liefde-op-het-eerste-gezicht moment met een vlaggetje heeft aanschouwd. Hij heeft iets geregeld, waar ik op dat moment nog geen weet van heb. “Do you want more?”, vraagt de Nepalees. Hoe bedoelt u? “I can give you one of these” en hij wijst naar de stupa. Vertwijfeld, weg-wuivend, ja leuk grapje! Maar de Nepalees voegt de daad bij het woord en klimt op een ladder tegen de stupa om een hele vlaggenlijn af te knippen. Op dat moment worden mijn ogen zo groot, als bonken onder de knikkers! Hij vouwt ze op, doet er een witte sjaal omheen, drukt het pallet aan kleuren in mijn handen en zegt: “for you”! Dankjewel in het Nepalees weet ik even niet, maar ach, ik sta sowieso al met mijn bek vol tanden.

De Nepalees wijst naar zijn collega’s die op een paar plekken de vlaggenlijnen gaan afhalen, opvouwen, wegbrengen en weer nieuwe ophangen. “Een keer in de zoveel maanden worden ze vervangen voor nieuwe”. “Nieuwe?” Wat zou het leuk zijn om onze eigen vlaggenlijn eraan te zien wapperen. “Can we buy new ones for you”. YES! Toch nog vlaggetjes kunnen kopen bij een toeristen kraampje. Maar hey, wie dacht dat deze toeristen vlaggetjes zomaar de stupa op gaan heeft het mis. Drie rondjes om de stupa, zwierend door de wierook en geheiligd door 2 monniken verder is het dan zover: ze mogen hun dienst gaan doen als gebedsvlaggen aan de Swayambhunath Stupa. Maar niet voordat we ook nog onze namen op de vlaggetjes mogen zetten. En daar gaan ze! Wapperend in de wind, aan een van de bekendste stupa’s ter wereld, daar hangen nu onze vlaggetjes te zwaaien!

En het souvenir aan mijn vader? Ja, dat was bijzonder genoeg!