Onze verloving in Argentinië is er een uit duizenden. Diep verscholen in de Quebrada de Cafayate, de rode canyon van het Argentijnse noorden, werd in het Amfitheater een van de belangrijkste vragen van mijn leven gesteld: Wil je met mij trouwen?

29 december, mijn verjaardag!

Hieperdepiep, ik kreeg een vliegticket cadeau! Je kunt me niet blijer maken dan met een vlucht om een nieuwe bestemming te ontdekken. We vlogen vroeg naar Salta om de bus 5 uur durende bus te pakken naar Cafayate, het 2^e bekendste wijngebied van Argentinië. Het noorden is een van mijn favoriete plekken van het land. Het landschap veranderde langzaam van veel groen naar een rode canyon. Eenmaal aangekomen gingen we onze tour voor de volgende dag naar de rotssculpturen regelen. We sloten de lange reis- en regelverjaardag af met een etentje op het plein, niet wetende wat me de volgende dag te wachten stond. Jorge zei dat we morgen echt goed zouden vieren, want vandaag was een gekke dag.

 “Wil je met me trouwen?”

Terwijl ik nog binnen zat te ontbijten werd de taxichauffeur op de hoogte gesteld van Jorge zijn meesterplan. Ik stapte nietsvermoedend de auto in en we reden voordat alle tours zouden vertrekken naar de rotsformaties. We hadden de toeristische plekken helemaal voor ons alleen. Tijd zat om samen foto´s te maken. Heel gaaf! Bij het Amfitheater, een ronde rotsformatie die zorgt voor prachtige galmende klanken, zette Jorge snel de fotocamera klaar op timer, want we hoorden mensen aankomen. Ik schreeuwde nog: “hij doet het niet” (want het bleek een video te zijn)! Maar in plaats dat Jorge terugliep om de camera ‘goed in te stellen’, liep hij door. Onderweg haalde hij iets uit zijn broekzak tevoorschijn dat al maandenlang op onze kamer verstopt lag. Voor me ging hij op z’n knieën, keek me aan en stelde de vraag van zijn leven “Wil je met me trouwen?” In het Nederlands nog wel! Ik was compleet verrast! Ik sloeg mijn hand voor mijn mond, kon niks meer uitbrengen en knikte alleen maar ‘ja’. Hij deed het tinnen snoepdoosje dat ik van Saskia (van Ciao Tutti) uit Italië heb gekregen open en er fonkelde een prachtige ring in die hij om mijn trillende vinger schoof. Toen ik eenmaal terug op aarde was beland, zei ik uiteraard het kleine en o zo grote woord: “YES”! 5 minuten later kwamen de tranen.

Shine bright like a diamond in Quebrada de Cafayate

Vol trots liet ik de taxichauffeur mijn ring zien! WE ARE ENGAGED! En zo bracht hij het pas verloofde stel naar de volgende rotsformaties. Met een grote lach en 100.000 gedachten stelde ik allerlei vragen: Hoe, wie, wat, waar? Zo kwam ik erachter dat Jorge de ring tijdens een werkbezoek in Colombia heeft laten ontwerpen, maar de ring pas weken later weer met zijn zus uit Colombia naar Argentinië is gereisd (lekker internationaal) en vriendinnetje Ilse in het complot heeft gezeten om mijn ringmaat te ontfutselen (gevalletje ´bijna onmogelijk´).

Onderweg werden uiteraard de welbekende ‘net verloofd kiekjes’ met de ring gemaakt en genoten we van al het moois om ons heen! Die lach ging niet meer van ons gezicht af!

Hallo wereld, we zijn verloofd

Uiteraard wilde we het goede nieuws aan de hele wereld vertellen. Ik was er ondertussen al achter dat veel vrienden en familie van Jorge wisten dat hij dit van plan was en ik zou er vanzelf achterkomen wie het van mijn kant wist. Het eerste belletje ging naar mijn ouders. Mijn moeder nam met een stalen gezicht op en ging op mijn verzoek naast mijn vader zitten. Langzaam liet ik de ring tevoorschijn komen. Heel blij, maar totaal niet verbaasd. Jorge had ze schijnbaar net voor kerst gebeld om ze op de hoogte te stellen en om, in trouwtermen, om mijn hand te vragen. Hij vond dat het minste wat hij kon doen, zeker omdat we op zo’n grote afstand van vrienden en familie wonen. Super lief! De familie van Jorge was ook blij met hun toekomstige nieuwe familielid en mijn zusje had mijn ouders al geappt of ‘het al gebeurd was’.  

Later volgende er nog veel meer belletjes naar Colombia, Nederland en Spanje. De felicitaties vlogen ons om de oren en er waren zoveel lieve woorden, tot zelfs gillende vriendinnen op het terras in Barcelona aan toe. Wat was het leuk om het zoveel mensen persoonlijk te vertellen. En niet alleen dat, ik was ook echt onder de indruk van alle lieve berichtjes via Facebook en Instagram, zoveel liefde uit bekende en onbekende hoek! Dankjulliewel daarvoor!

Proost op de liefde!

Dit moest natuurlijk gevierd worden met wijn! Hoe kan het ook anders in het wijngebied dat bekend staat om zijn Torrontes. Na de eerste telefoontjes had ik het briljante idee om naar wijngaard Piatelli te gaan. De info van het toerisme kantoortje klopte alleen niet helemaal en zo werd het geen 6 kilometer, maar 10 kilometer in de brandende zon met een knorrende maag. Al stofhappend en helemaal verhit kwamen we pas om 15.54 uur aan en, je raadt het al, de keuken ging om 16.00 dicht. Daar ging het verlovingsfeestmaal aan onze neus voorbij, een stukje brood dan misschien? Dan kon er nog net vanaf en dus tikten we een flesje wijn weg op een paar stukjes brood. Maar ach, als je die dag verloofd bent, maakt het allemaal niks meer uit! Het uitzicht was fantastisch, de wijn super lekker en mijn toekomstige man zat naast me (het blijft nog altijd gek om dit te zeggen). Het kon niet veel beter dan dit.

Op naar een liefdevol 2019

Op 30 december 2018 ben ik ten huwelijk gevraagd en zo konden we het goede nieuws samen met de beste wensen voor het nieuwe jaar aan nog meer mensen vertellen. De meest gestelde vraag was uiteraard waar het huwelijk gaat plaatsvinden. Wordt het Nederland, Colombia, Argentinië of toch een ander land? Eén ding is zeker, met een koppel uit 2 verschillende landen, wordt het sowieso een zogenoemde ‘destination wedding’. De verloving is al afgevinkt in Argentinië, dus voor de verandering een Carribean wedding misschien? 2019 wordt het jaar van uitzoeken en plannen, de bridezilla uithangen en hard sparen. Hopelijk kunnen we dan ergens op deze mooie wereld in 2020 of 2021 volmondig ‘Si, Yes, Ja’ tegen elkaar zeggen. Ik kan niet wachten!

Veel liefde voor 2019 gewenst!