De laatste zomermaand in Buenos Aires was aangebroken en dat mocht gevierd worden! Op naar Lollapalooza, het festival der festivals in Latijns Amerika. Het werd een dag met Argentijnse eigenaardigheden en fijne muziek! Helaas zijn er tijden van komen en tijden van gaan. Ook voor vrienden die na een tijdje weer vertrekken naar een ander land. Nog een laatste duik in het zwembad, een laatste asado en een allerlaatste (jaja?) Chilibomb! Dag vrienden, dag zomer! 

Lollapalooza, het festival der Latijnse festivals

Laat ik in deze Throwback Maart meteen met het hoogtepunt van de maand beginnen. HET muziek festival van Argentinië, ‘her name was Lolla’, Lollapalooza. Als vervroegde verrassing voor Jorge zijn verjaardag had ik last-minute kaartjes weten te scoren! A la ‘Wie is de mol’ wilde ik hem er met hints achter laten komen wat de verrassing was, maar de moeilijkheidsgraad bleek iets te hoog. Niet minder blij was hij toen ik het festivalbandje om z’n pols schoof!

Samen met Diederik, Lineke en Ray gingen we op festival tour en kwamen we erachter dat Argentijnse festivals op sommige punten toch net iets anders werken dan we gewend zijn. Er was namelijk regen en onweer voorspeld, maar nog geen drupje gevallen (en bleek ook tot 4 uur ‘s nachts niet te gebeuren). Nederlanders gaan normaal gehuld in poncho’s en kaplaarzen op pad, maar in Argentinië schuiven ze dan liever het programma maar alvast 3 uur naar voren. Daarnaast werd nog maar een keer bevestigd dat Argentijnen rijen maken het leukste vinden wat er is. Overal! En voor ALLES! Ook was er alleen bier te krijgen in een biertuin en geloof het of niet, maximaal 2 biertjes per persoon! Een kinderfeestje is er niks bij. Positieve kant van het verhaal: als je er maar 2 krijgt, geniet je er wel dubbel en dik van.

Maar we kwamen voor de muziek en het festival duurde al korter, dus snel die heupen laten swingen voor het podium. Bij Damas Gratis lieten we onze Cumbia (typische Argentijnse dans) skills zien, bij Liam Gallagher brulden we lekker hard mee met ‘Wonderwall’ en bij Yellow Claw genoten we van de zon en de muziek. De hoofdact van de dag: The Killers! En wohooow, wat een show! Ze knalden het podium af, kregen alle Argentijnen + ons helemaal gek toen een jongen uit het publiek even een nummertje mee mocht drummen en lieten alle hits een voor een voorbij komen. Wat een feestje!

Afscheid nemen bestaat niet?

Deze maand was het tijd om weer afscheid te nemen. Van Nicky die naar Berlijn verhuisde met haar Argentijnse vriend en Diederik die na zijn stage terug naar Nederland vertrok. Daarom nog een laatste keer een duikje in het zwembad van de schoonouders van Nicky en probeerden we met 10 personen alle 5 de taarten uit die de schoonmoeder had gebakken (1 taart op).

Diederik liet ons nog even weten dat we zijn kookkunsten moeten gaan missen door lekker te koken en samen met hem en een hand vol mokken ging ik bij onze favoriete bar Chilibombs halen (lees: shotjes die je na een uur nog voelt branden). En ze doen hier niet zo moeilijk in Argentinië, de mokken waren te klein, dus mochten wel even hun glazen vol bommetjes meenemen. We zijn het in stijl begonnen en we zijn in stijl geëindigd.

Ik heb er een hoop nieuwe vrienden bij gekregen in het buitenland, maar ik weet ook dat vriendschappen soms tijdelijk zijn. Mensen komen en mensen gaan, sommige worden vrienden voor het leven, anderen zie je nooit meer. Ik heb niet meer zoveel moeite met gedag zeggen, ondanks dat ik het jammer vindt als er weer iemand vertrekt. M’n beste vriendinnetjes uit Colombia mis ik nog steeds, net als vrienden in Nederland. Gelukkig heb ik er hier weer goede vrienden in Argentinië voor terug. Het is fijn om te weten, dat overal waar je komt er altijd weer nieuwe vrienden zullen zijn. Nicky, het ga je goed op je nieuwe avontuur en Dido, ik ga onze Chilibomb avonturen missen!

Werk-update 2.0

Zoals je in de throwback van februari kon lezen gaat het wat minder goed op werk-gebied. Helaas in deze throwback maart nog geen goed nieuws over een eventuele baan. Lees: steeds minder motivatie, muren die op me afkomen en niet eens meer onder de indruk van geen reactie terug op sollicitatiebrieven of last-minute afwijzingen. Ook blijkt het moeilijk om dingen voor Rugzak vol Reizen op papier te krijgen. Ik moet mijn motivatie weer even terug vinden. Gelukkig ziet het ernaar uit dat april meer geluk gaat brengen. Stay tuned!